สวัสดีครับเพื่อนชาวพันทิป เรื่องที่ผมจะเล่ามันอาจจะฟังดูไร้เหตุผลสำหรับใครบางคน แต่ผมอยากฟังความริดเห็นของเพื่อนในพันทิปบ้างครับ ว่าถ้าเจอเหตุการณ์แบบที่ผมเจอจะมีความคิดเห็นอย่างไร.. (ผมกับแฟนเป็น ชายรักชายครับ)
เข้าเรื่องเลยนะครับ
สาเหตุที่ผมไม่อยากให้แฟนกลับบ้านเพราะว่า เขาเคยนอกกายผมตอนที่เขากลับไปอยู่บ้านซึ่งตอนนั้นเราไม่ได้ทะเลาะกันเลย เรื่องมันแดงเพราะว่าเขาเอาโทรศัพท์ของคนในครอบครัวไปเล่นแอปหาคู่ แล้วผมมารู้ที่หลังซึ่งเสียใจมากๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักระยะ เขาขอโทษและจะไม่ให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นอีก ผมจึงตัดสินใจให้อภัยเขา แต่ความไวที่ผมมีให้ มันไม่ได้เต็ม 100 เหมือนเดิม ทุกครั้งที่แฟนผมเขาจะกลับไปบ้านของเขา ผมจะรู้สึกไม่ดี ไม่ไม่ไว้ใจตลอด มันเป็นเหมือนฝันร้ายที่คอยหลอกเราเสมอ ประกอบกับในช่วงแรกที่ผมกับแฟนคบกัน แม่และญาติพี่น้องของแฟนไม่ชอบผมเลย รับผมกับแฟนที่เป็นเกย์ไม่ได้ ดูถูกเรา พูดลับหลัง ต่างๆนาๆว่าเรามาเกาะแฟน แต่เราก็รู้เพราะมีคนบอกเรามา เราจำฝังใจมาจนทุกวันนี้ และเมื่อเราเราสองคนออกรถยนต์ด้วยกัน ใจผมไม่อยากให้คนที่ว่านินทาผม ว่าลับหลังผม ขึ้นรถผมเลย และนี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่กลัวว่า เวลาแฟนผมกลับบ้าน ช่วงเทศกาล หรือมีงานอะไร ผมไม่อยากให้แฟนผมไป เพราะกลัวเขาจะทำแบบเดิม และกลัว ญาติ คนที่นินทาผมจะมาขึ้นรถผม เพราะหลังจากวันนั้น ที่ผมรู้เรื่องราวต่างๆ ผมแทบไม่ได้ไปบ้านแฟนเลย แฟนผมก็เข้าใจ วันที่ทำงานแฟนผมก็จะไปนอนที่ทำงาน พอวันหยุดแฟนผมก็จะมาบ้านผม เป็นแบบนี้ได้สักพักแล้วครับหล่งจากที่เกิดเรื่อง ผมไม่รู้จะแก้ความรู้สึกที่ฝังใจแบบนี้อย่างไร เพราะมันทรมานใจทุกครั้งที่รู้ว่าแฟนต้องไปบ้านของเขา แต่จะให้ตัดขาดมันก็ไม่ได้ ที่จริงมันมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราเสียใจกับการกระทำของครอบครับแฟนหลายอย่างเหมือนกัน เราเป็นคนที่ถ้าไม่พอใจ กับอะไร เราจะพยามไม่ยุ่ง ไม่คุยด้วย ไม่ติดต่อ ซึ่งเราคิดว่ามันดีกว่าที่จะต้องปะทะ
และนี้คือความในใจของเรา เพื่อนๆคิดว่าถ้าเป็นแบบนี้จะทำอย่างไรต่อกปครับ
รู้สึกไม่สบายใจเวลาแฟนจะกลับบ้านของเขา
เข้าเรื่องเลยนะครับ
สาเหตุที่ผมไม่อยากให้แฟนกลับบ้านเพราะว่า เขาเคยนอกกายผมตอนที่เขากลับไปอยู่บ้านซึ่งตอนนั้นเราไม่ได้ทะเลาะกันเลย เรื่องมันแดงเพราะว่าเขาเอาโทรศัพท์ของคนในครอบครัวไปเล่นแอปหาคู่ แล้วผมมารู้ที่หลังซึ่งเสียใจมากๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักระยะ เขาขอโทษและจะไม่ให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นอีก ผมจึงตัดสินใจให้อภัยเขา แต่ความไวที่ผมมีให้ มันไม่ได้เต็ม 100 เหมือนเดิม ทุกครั้งที่แฟนผมเขาจะกลับไปบ้านของเขา ผมจะรู้สึกไม่ดี ไม่ไม่ไว้ใจตลอด มันเป็นเหมือนฝันร้ายที่คอยหลอกเราเสมอ ประกอบกับในช่วงแรกที่ผมกับแฟนคบกัน แม่และญาติพี่น้องของแฟนไม่ชอบผมเลย รับผมกับแฟนที่เป็นเกย์ไม่ได้ ดูถูกเรา พูดลับหลัง ต่างๆนาๆว่าเรามาเกาะแฟน แต่เราก็รู้เพราะมีคนบอกเรามา เราจำฝังใจมาจนทุกวันนี้ และเมื่อเราเราสองคนออกรถยนต์ด้วยกัน ใจผมไม่อยากให้คนที่ว่านินทาผม ว่าลับหลังผม ขึ้นรถผมเลย และนี่เป็นเหตุผลหนึ่งที่กลัวว่า เวลาแฟนผมกลับบ้าน ช่วงเทศกาล หรือมีงานอะไร ผมไม่อยากให้แฟนผมไป เพราะกลัวเขาจะทำแบบเดิม และกลัว ญาติ คนที่นินทาผมจะมาขึ้นรถผม เพราะหลังจากวันนั้น ที่ผมรู้เรื่องราวต่างๆ ผมแทบไม่ได้ไปบ้านแฟนเลย แฟนผมก็เข้าใจ วันที่ทำงานแฟนผมก็จะไปนอนที่ทำงาน พอวันหยุดแฟนผมก็จะมาบ้านผม เป็นแบบนี้ได้สักพักแล้วครับหล่งจากที่เกิดเรื่อง ผมไม่รู้จะแก้ความรู้สึกที่ฝังใจแบบนี้อย่างไร เพราะมันทรมานใจทุกครั้งที่รู้ว่าแฟนต้องไปบ้านของเขา แต่จะให้ตัดขาดมันก็ไม่ได้ ที่จริงมันมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราเสียใจกับการกระทำของครอบครับแฟนหลายอย่างเหมือนกัน เราเป็นคนที่ถ้าไม่พอใจ กับอะไร เราจะพยามไม่ยุ่ง ไม่คุยด้วย ไม่ติดต่อ ซึ่งเราคิดว่ามันดีกว่าที่จะต้องปะทะ
และนี้คือความในใจของเรา เพื่อนๆคิดว่าถ้าเป็นแบบนี้จะทำอย่างไรต่อกปครับ